روتور از چندین قطعه مجزای باریک فولادی که میانشان میله هایی از مس یا آلومنیوم تعبیه شده ساخته شده است.
در رایج ترین نوع روتور (روتور قفس سنجابی) این میله ها درانتهای خود به صورت الکتریکی و مکانیکی بوسیله حلقه هایی به هم متصل شده اند.
تقریبا 90 درصد از موتورهای القایی دارای روتور قفس سنجابی می باشند و این به خاطر آن است که این نوع روتور ساختی مستحکم و ساده دارد.
این روتور از هسته ای چند تکه استوانه ای با محوری که شکافهای موازی برای جادادن رساناها درون آن دارد تشکیل شده است.
هر شکاف یک میله مسی یا آلومنیومی یا آلیاژی را شامل می شود.
در این میله ها به طور دائمی بوسیله حلقه های انتهایی آنها همچنان که در شکل دو مشاهده می شود مدار کوتاه برقرار است.
چون این نوع مونتاژ درست شبیه قفس سنجاب است , این نام برای آن انتخاب شده است.
میله ای روتور دقیقا با محور موازی نیستند در عوض به دو دلیل مهم قدری مایل نصب می شوند.
1. موتور با کاهش صوت مغناطیسی بدون صدا کارکرده و برای آنکه از هارمونیک ها در شکاف ها کاسته شود.
2. گرایش روتور به هنگ کردن کمتر شود.
دندانه های روتور به خاطر جذب مغناطیسی مستقیم (محض) تلاش می کنند که در مقابل دندانه های استاتور باقی بمانند.
این اتفاق هنگامی می افتد که تعداد دندانه های روتور و استاتور برابر باشند.